مدح و مناجات با حضرت معصومه سلام‌الله‌علیها
ای بانـویی که مظهـر ایمان و عـزّتی معصومه‌ای و اُسوۀ فضل و شرافـتی هم دختر کریمی و هم خود کریمه‌ای هم ابـر رحـمـتـی و سپـهـر کـرامـتی هم خواهر رئوفی و هم خود رئوفه‌ای محـبـوبۀ امـامـی و محـبـوب خـلـقـتی بـاب الـمـراد کـل مـریـدان اهـل بـیت باب النجات خـلـق به وقت شـفـاعـتی آئـیــنـه‌دار زهــرۀ زهــرای اطـهـری گنجینۀ عـفاف و مظهر تقـوا و عـفتی تو دخـتر حـکـیـمۀ موسی بن جعفری تـو گــوهــر شـریـفـۀ بـیـت امـامـتـی محـو نـماز نیـمـه‌شـبِ تو فـرشـتگـان رشک ملائکه تو به محـراب طاعتی سرتاسر مسیر تو عـطر بهـشت یافت کردی تو از مدینه به ایران چه هجرتی امواج نور از حرمت می‌رود به عرش مـیـعــادگــاه قــدسـی اهـل عــبــادتـی هر کس که زائر تو شود در حریم قم بــیـنـد کـه کـعــبــۀ دلِ اهـلِ ولایــتـی وقـتی دَرِ بهـشت از این خانه وا شود پیداست بر بهشت برین باب رحـمتی خوشبخت آن کسی‌ست که از هم جَواری‌ات دارد ز رنـگ و بـو و مـرام تو آیـتی ما تشنه‌گان، جرعه‌ای از کـوثر توأیم ای آن که چـشـمـه‌سارِ زلالِ عـنایـتی با صد امید چشم «وفایی» به لطف توست معـصومه‌ای، شـفـیـعۀ روز قـیـامـتی |